ΕΡΩΤΙΚΑ · ΠΟΙΗΣΙΣ

ε΄

Εὐστράτιος Εὐ. Σαρρῆς

ΝΥΧΤΑ ΠΑΓΕΡΗ

Ἀστεροκεντημένη, νύχτα παγερή,
χιονοσκεπασμένη κι ἀχνοφώτιστη,
ἀπόσωσε τὰ ξύλα, κάψε τὴν φωτιὰ
γιὰ νὰ κρυώσ’ ἡ ὥρια ποὺ εἶν στὴν κλίνη μου.
Κι ἀπάνω μου νὰ γείρει, νὰ μυριοφιλεῖ,
νὰ μὲ σφιχταγκαλιάζει μέχρι τὴν αὐγή.

Δημοσιεύθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν Εὐστράτιος Εὐ. Σαρρῆς

Ἐπικολυρικὸς ποιητής, ἐπιγραμματοποιός, ἐρασιτέχνης μεταφραστὴς λογοτεχνίας

2 σκέψεις πάνω στὸ “ε΄”

  1. Πού να πρωτοσταθώ?
    Στην λυρικότατατη επίκληση εις την νύκτα με τα υπέροχα σύνθετα επίθετα (που θυμίζει επίκληση εις την Μούσαν) ώστε να συνεργήση εις τον σκοπόν του επικαλούντος?
    Στο συναίσθημα της αγάπης και στη λαχτάρα καθεαυτή για ολοκλήρωση με την αγαπημένη?
    Ή στο λιτό, σαφές, παραστατικό και ζωντανό ύφος?
    «Ἁδὺ τὸ μικρὸν (τὸ μικρὸ δηλ. το απλό εἶναι ὄμορφο) διδάσκει ἡ Ἤριννα.
    Και εδώ το μικρόν είναι μέγα και ηδύν. Συγχαρητήρια.
    Σοφία Πόταρη

Σχολιάστε